هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد، بیماری ای که باعث می شود سیستم ایمنی بدن به خود حمله کند. (بیماری خودایمنی) محققان به دلیل ژنوم یک کودک مبتلا به یک نوع ارثی نادر از این بیماری، به توضیح ژنتیکی درباره این بیماری پرداختند.
یک مطالعه جدید، ژنی به نام TLR7 را که به مبارزه با ویروس‌ها کمک می‌کند، نشان میدهد: هنگامی که TLR7 بیش از حد فعال باشد، بر روی اندام ها و بافت های بدن آزاد میشود و بر روی سیستم ایمنی بدن اثر میگذارد. اگرچه TLR7 تنها ژن دخیل در لوپوس نیست، اما هدف قرار دادن فعالیت TLR7 یا پروتئین آن می تواند به بسیاری از بیماران کمک کند.
حداقل ۲۰۰۰۰۰ نفر در ایالات متحده مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) هستند که شایع ترین شکل بیماری خود ایمنی است. بیماران ممکن است دچار بثورات پوستی، درد مفاصل، خستگی، لخته شدن خون، نارسایی کلیه، بیماری قلبی و مشکلات روانی شوند. این بیماری ژنتیکی در خانواده‌ها همراه با محرک‌های محیطی وجود دارد. بیماران معمولاً داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی دریافت می کنند، اما این داروها می توانند آنها را در برابر عفونت ها آسیب پذیر کنند.
در سال ۲۰۱۶، وینوسا، در آن زمان در دانشگاه ملی استرالیا، و همکارانش با یک دختر ۷ ساله اسپانیایی به نام گابریلا مواجه شدند که علائم SLE غیر معمول را داشت. توالی‌یابی ژنوم گابریلا، تغییر تک پایه‌ای را در ژن TLR7 نشان داد که یک پروتئین تشخیص‌دهنده بیماری‌زا به نام گیرنده شماره ۷ را روی سطح انواع مختلف سلول‌های ایمنی، از جمله سلول‌های B آنتی‌بادی‌ساز، رمزگذاری می‌کند. موش هایی که ژنی برای حامل جهش TLR7 گابریلا ویرایش شده بودند، دچار علائم لوپوس، مانند کاهش پلاکت ها و آسیب کلیه شدند.
وظیفه پروتئین TLR7 شناسایی ویروس های RNA است. هنگامی که گیرنده تحریک می شود، سلول های حامل آن، مواد بیوشیمیایی به نام اینترفرون تولید می کنند که مانع از تکثیر ویروس در سایر سلول های آلوده می شود. همچنین TLR7 به سلول های B گفته میشود که آنتی بادی برای ویروس تولید می کنند. (افرادی که فاقد TLR7 کارآمد هستند مستعد ابتلا به COVID-19 شدید ناشی از SARS-CoV-2، یک ویروس RNA هستند.)
اما تیم Vinuesa دریافتند که جهش TLR7 گابریلا باعث میشود گیرنده‌ای که کدگذاری می‌کند بسیار حساس‌تر شود. تیم او امروز گزارش می دهد که مطالعات روی ژن ویرایش شده با موش ها نشان میدهد که پروتئین TLR7 آنها به سادگی با برخورد با مولکول گوانوزین که در DNA و RNA سلول های سالم انسان وجود دارد، فعال می شود. Vinuesa می گوید: اساساً، هر جزء اسید نوکلئیک یک سیگنال را تحریک می کند.
تولید بیش از حد اینترفرون منجر به حمله ایمنی به سلول های طبیعی می شود. اما تاثیر مهم‌تر این است که پروتئین TLR7 جهش یافته , بقایای سلول‌های B را که پروتئین‌های سلولی طبیعی را تشخیص می‌دهند، تقویت می‌کند و منجر به تولید آنتی‌بادی‌های خود واکنش‌دهنده برای پروتئین‌هایی میشود که به بافت‌های انسانی آسیب می‌رسانند. به طور معمول آن سلول های B که به سیستم ایمنی حمله میکنند، توسط سیستم ایمنی از بین می روند.
نقش TLR7 همچنین به توضیح اینکه چرا اکثر افراد مبتلا به لوپوس زن هستند کمک می کند: این ژن در کروموزوم X در بخشی قرار دارد که برخلاف اکثر ژن ها، هر دو نسخه از یک ژن بیان می شوند. مردان، با جفت کروموزوم X و Y خود، فقط یک نسخه دارند، بنابراین گیرنده ایمنی کمتری تولید می کنند، حتی اگر حامل جهش TLR7 باشند.
گابریلا که اکنون یک نوجوان است، برای کنترل بیماری خود از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کند. داروها دارای عوارض جانبی مثل کاهش رشد او را داشته اند. او در یک بیانیه مطبوعاتی گفت که امیدوار است تحقیقات جدید به درمان‌های بهتری برای «بسیاری از جنگجویان لوپوس که از این بیماری رنج می‌برند» منجر شود.
https://www.science.org/content/article/genome-girl-severe-lupus-pins-down-genetic-target-treatments